پپتیدها زنجیره‌های کوتاهی از اسیدهای آمینه هستند که به عنوان مولکول‌های سیگنال‌دهنده در بدن عمل می‌کنند و می‌توانند تاثیرات مفیدی بر پوست داشته باشند. در محصولات مراقبت از پوست، پپتیدها معمولا برای تحریک تولید کلاژن و الاستین، بهبود بافت و سفتی پوست، و کاهش خطوط و چروک‌ها استفاده می‌شوند. این مولکول‌ها می‌توانند به عمق‌های مختلفی از پوست نفوذ کرده و با سلول‌ها تعامل داشته باشند، باعث بهبود ترمیم پوست و کاهش علائم پیری می‌شوند.
پپتایدها به طور معمول خاصیت لایه‌برداری ندارند. آن‌ها بیشتر برای تحریک تولید کلاژن، ترمیم و بازسازی پوست، و کاهش چین و چروک استفاده می‌شوند. لایه‌برداری پوست معمولاً توسط مواد دیگری مانند اسیدهای آلفا هیدروکسی (AHA)، بتا هیدروکسی (BHA)، یا انزیم‌های لایه‌بردار انجام می‌شود که با حذف سلول‌های مرده پوست، باعث تجدید سطح پوست و شفافیت آن می‌شوند.
رتینول و پپتایدها هر دو مواد مؤثری در مراقبت از پوست هستند اما عملکردهای متفاوتی دارند. رتینول، که یکی از شکل‌های ویتامین A است، به طور گسترده‌ای به عنوان لایه‌بردار، بهبوددهنده بافت پوست، و کاهنده خطوط و چروک‌ها استفاده می‌شود. این ماده سرعت تجدید سلول‌های پوست را افزایش می‌دهد، که می‌تواند به روشن‌تر و جوان‌تر شدن پوست کمک کند.
از طرف دیگر، پپتایدها به تحریک تولید کلاژن و الاستین کمک می‌کنند و باعث بهبود الاستیسیته و سفتی پوست می‌شوند. پپتایدها همچنین می‌توانند به تقویت سد دفاعی پوست کمک کنند و تاثیرات التهابی را کاهش دهند.
در یک رژیم مراقبتی از پوست، استفاده همزمان از رتینول و پپتایدها می‌تواند سودمند باشد، چرا که هر کدام به نحوی به بهبود کیفیت پوست کمک می‌کنند. معمولاً توصیه می‌شود که رتینول در شب و پپتایدها در صبح استفاده شوند تا از تداخل احتمالی بین آن‌ها و افزایش حساسیت پوست جلوگیری شود.